Powitanie i pozdrowienie - Savoir Vivre

Skinienie głową czy ukłon są najprostszą formą uprzejmości. Pozdrawiać można także uśmiechem albo krótkimi zwrotami - „Cześć" wśród młodzieży, „Dzień dobry", „Dobry wieczór" czy „Szczęść Boże" wśród osób starszych. Pozdrawia się ludzi bardzo bliskich, ale i znanych tylko z widzenia. Są jednak takie miejsca, w których pozdrawia się ludzi całkiem sobie obcych, np. w górach, w lesie czy w przedziale kolejowym.


Kto pozdrawia?

 W sytuacjach oficjalnych przyjmuje się starą zasadę, że pierwsza pozdrawia osoba stojąca niżej w hierarchii społecznej - więc pierwszy kłania się pracownik swojemu przełożonemu, uczeń nauczycielowi. Młodszy pozdrawia starszego, mężczyzna kobietę, idący stojącego, wchodzący do już obecnego, jadący samochodem pieszego. Nie powinno się jednak sztucznie wyczekiwać na pozdrowienie, przeprowadzając śmieszną kalkulację „kto ważniejszy". Osoba kulturalna na widok znanej sobie osoby po prostu kłania się.

Ukłon

Sposób, w jaki się kłaniamy wiele mówi o nas i naszym stosunku do spotkanego znajomego.

Bywa więc ukłon głęboki, grzeczny, ale i chłodny czy pretensjonalny. Kłaniamy się spotykając na ulicy domowników i najbliższą rodzinę, szczególnie w sytuacji, gdy jesteśmy w towarzystwie.

Osobom, które spotkaliśmy już kilkakrotnie w ciągu dnia, kłaniamy się tylko przy pierwszym spotkaniu, przy następnych należy się jedynie uśmiechnąć lub wykonać jakiś przyjazny gest.

Zawsze przyłączamy się do ukłonu osoby, z którą idziemy, nawet jeśli nie znamy spotkanego przechodnia.


Co z nakryciem głowy?

Uchylenie nakrycia głowy jest nadal obowiązującym gestem wśród kulturalnych ludzi. Dotyczy to tylko kapelusza i czapki z daszkiem, nie zaś beretu, czapki mundurowej czy ciepłej wełnianej czapki.

Mijając znajomego mężczyzna zdejmuje kapelusz prawą ręką, a gdy| wyprzedza osobę spotkaną - lewą. Pozdrowić można przez krótkie dó-tknięcie ronda w wypadku, gdy mijają się panowie, którym towarzyszą panie.

Wchodząc do pomieszczenia zamkniętego mężczyzna powinien zdjąć nakrycie głowy.

Siedzieć czy wstać?

Kobieta przy powitaniu i pożegnaniu powinna wstać tylko wówczas gdy wita się z kobietą starszą od siebie lub z kimś bardzo dostojnym. Mężczyzna natomiast zarówno przy powitaniu jak i przy pożegna-niu powinien zawsze wstać. Młodzież do lat osiemnastu przy powitaniu z osobami starszymi także powinna wstać.

Całowanie w rękę

Całowanie w rękę nie jest obowiązkiem, a nawet przeciwnie - wielu uznało to za gest zbyteczny, anachroniczny. „Przekrój" wprowadził nawet określenie, które weszło do naszego języka - „cmok-nonsens".

Są jednak i tacy, którzy zdając sobie sprawę, iż jest to gest retro, uważają go nadal za elegancką formę przywitania i całują kobiet w rękę.

Dziewczyna nigdy nie powinna wyrywać ręki, nawet, jeśli jest przeciwna pocałunkowi. Ważne jest prawidłowe wykonanie tego gestu - należy pamiętać, że to mężczyzna schyla się do damskiej dłoni, a nie podnosi ją do góry.

Nie powinno się także całować w rękę przez stół, w tym celu należy obejść mebel.

Przyjmuje się zasadę, że raczej nie całuje się pań w rękę pod gołym niebem, więc na ulicy, w parku. Także unika się tego rytuału w sytuacjach oficjalnych, np. w urzędach.

Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że tak charakterystyczny dla nas pocałunek w rękę jest traktowany przez inne narody z lekkim zdziwieniem i przymrużeniem oka. Obecnie przyjmuje się stanowisko, i że w rękę całuje się jedynie najdroższe panie w życiu - matkę, żonę, składając życzenia, gratulacje, dziękując za życzliwość.

Uścisk dłoni

Uścisk dłoni jest gestem symbolicznym i wiele mówi o naszym stosunku do osoby, z którą się witamy. Sposób, w jaki podajemy dłoń może wyrażać przyjaźń, szacunek, ale i obojętność, lekceważenie.

Nadal obowiązuje zasada, że osoba starsza pierwsza podaje rękę osobie młodszej, kobieta - mężczyźnie, przełożony - podwładnemu. Należy spokojnie poczekać, jeżeli osoba starsza czy kobieta nie podaje ręki i poprzestać tylko na ukłonie. Młodzi ludzie zazwyczaj popełniają tę klasyczną gafę i pierwsi wyciągają rękę np. do mamy koleżanki. Jednak za bardzo niegrzeczne uważałoby się dzisiaj niezauważenie ręki podanej przez osobę młodszą w geście przyjaźni.

Zarówno mężczyzna jak i kobieta powinni podawać całą dłoń, nie zaś powściągliwie pozwalać jedynie na uścisk palców. Przy podaniu dłoni niezbędne jest także przyjazne spojrzenie i miły, ciepły uśmiech. Dlatego podając rękę zawsze powinniśmy spoglądać prosto w twarz osobie, z którą się witamy, nie zaś patrzeć w inną stronę, bo może być to odczytane jako wyraz lekceważenia.

Należy także wspomnieć o częstych błędach pojawiających się przy okazji podawania dłoni, Często zdarza się, że kobieta, która podaje rękę mężczyźnie, podnosi ją zbyt wysoko, dając mu do zrozumienia, by pocałował jej dłoń. Może doprowadzić to do wielu sytuacji komicznych, szczególnie w momencie, gdy mężczyzna wcale takiego zamiaru nie miał.

Uścisk obiema rękoma jest wyjątkowo miłym sposobem powitania. Występuje on przeważnie pomiędzy osobami dobrze sobie znanymi lub w wypadku, gdy osoba chce dać do zrozumienia drugiej, że jest partnerem godnym zaufania.

Podczas witania gości w prywatnym mieszkaniu gospodarz najpierw pomaga gościom zdjąć okrycie wierzchnie, a dopiero wówczas następuje przywitanie. Gospodarz pierwszy wyciąga rękę do swoich gości, i Osoby, które pracują w tym samym zakładzie pracy i widują się codziennie, nie mają obowiązku codziennego podawania sobie dłoni. Wystarczy skinienie głową i powiedzenie „Dzień dobry". Jednak w wypadku, gdy kolega z pracy idzie na urlop czy wraca po dłuższej chorobie, podanie ręki wyraża życzenia i radość z powrotu.

Widząc na ulicy osobę znajomą, podaje się jej rękę tylko wtedy, gdy zamierzamy przystanąć i zamienić z nią kilka słów. Obecnie zdjęcie rękawiczki nie jest konieczne, chyba że osoba starsza wiekiem uczyniła to pierwsza.

Nie należy podawać dłoni przez stół. Jeśli nasi znajomi znajdują się po drugiej stronie stołu, wystarczy na powitanie skinąć głową lub obejść stół w celu uściśnięcia ręki znajomego.

W sali restauracyjnej, przez wzgląd na higienę, nie witamy się przez podanie dłoni w momencie, gdy osoba znajoma spożywa właśnie danie. Wtedy powitanie powinno nastąpić przez skinienie głowy.

Wzięcie w ramiona

Ta forma powitania, która przyszła do nas z Hiszpanii i Włoch, cieszy się w Polsce coraz większą popularnością. Uścisk, tzw. akolada, to rodzaj powitania przyjaciół i znajomych w serdeczny sposób. Najczęściej spotyka się ją między dwiema paniami łub panią i panem, rzadko natomiast między dwoma mężczyznami.

Wśród panów spotyka się raczej podanie sobie prawych dłoni przy jednoczesnym poklepaniu się po barkach lewymi dłońmi. Tego rodzaju uścisków nie stosujemy w stosunku do osób całkiem obcych, w sytu-kacjach oficjalnych czy w miejscu pracy.